Welcome to the machine

welcome my friend,
welcome to the machine
Κάπως έτσι ξεκινούν οι Pink Floyd ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια και δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ευθείς και άμεσοι.
Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε ότι είμαστε μέρος μια μηχανής με ενδείξεις "μηχανοποίησης" του εαυτού μας; Χρειαστήκαμε να κάνουμε συμβιβασμούς. Στα πλαίσια "καλής συνύπαρξης" με τους γύρω μας, μας υποχρεώσαμε να αρνηθούμε επιθυμίες μας.
Για να τα πιάσουμε όμως από την αρχή και να δούμε ξεκάθαρα για ποιους και γιατί αποδεχτήκαμε ότι τα δικά μας θέλω είναι λιγότερο σημαντικά από αυτά της κοινωνίας.
Μας έχει περάσει στο DNA μας πλέον ότι για να είσαι παραγωγικό μέλος της κοινωνίας και να χαίρεις εκτίμησης πρέπει:
(α) να δουλεύεις σαν δούλος (εκτός εάν ανήκεις στην προνομιούχα τάξη των κατόχων κεφαλαίου)
(β) να στοχεύεις στην απόκτηση πλούτου (τον οποίο αναλογίσου πώς επιλέγεις να δαπανήσεις)
Τώρα, το ότι δουλεύεις σαν δούλος δεν εξασφαλίζει σε καμία περίπτωση την απόκτηση πλούτου. Εξασφαλίζει μάλλον μια υπόσχεση για πλούτο η οποία φυσικά και δεν πρόκειται να υλοποιηθεί ΠΟΤΕ.
Ποια είναι όμως η αρχική σου επιθυμία; Ποια είναι όμως τα αρχικά σου θέλω; Η δημιουργία εντάσσεται σε αυτά; Οι όμορφες ώρες με του φίλους; Μια καλή ταινία, μια καλή συναυλία ή ένα ταξίδι; Αν ναι, τότε ξέρεις πολύ καλά ότι όλα αυτά μπορούν να αποκτηθούν χωρίς μεγάλο κόστος.
Και τώρα σκέψου τι είναι ακριβό και πασχίζεις να βγάλεις χρήματα για να το αποκτήσεις: η καινούρια τηλεόραση (που θα περάσεις τόσες ώρες μαζί της), το κινητό που ψήνει και καφέ, τα ρούχα του οίκου (που by the way δεν είναι καθόλου κομψά και καλαίσθητα), τα καθόλα άβολα παπούτσια που όμως έχουν σημαντική σφραγίδα πάνω τους,  τα καλλυντικά που αποσκοπούν να σε μασκαρέψουν.
Ωραία. Και τι από όλα αυτά σχετίζεται ή εξυπηρετεί τα αρχικά σου θέλω; Χαίρομαι που συμφωνούμε!

Μήπως είναι η ώρα να αναθεωρήσεις τη συμπεριφορά σου διεκδικώντας λίγη παραπάνω ζωή; Από ποιους; Μα από όλους αυτούς που σου τη στέρησαν και προπάντων από τον εαυτό σου.

Τραγική Ειρωνεία

Έφτασε πριν από λίγα λεπτά στο επαγγελματικό e - mail μου. Θα καταλάβετε κατευθείαν γιατί το βγάζω αμέσως ;)

Ένας νέος τελειώνει το Λύκειο και δεν έχει καθόλου όρεξη για Πανεπιστήμιο. Ο

πατέρας του νέου, πλούσιος πολιτικός με μεγάλη δύναμη στην κυβέρνηση,

απειλεί τον γιο του: _Δεν θέλεις να σπουδάσεις ρε τεμπελόσκυλο; Λοιπόν εγώ δεν συντηρώ κοπρίτες, γι' αυτό και θα δουλέψεις, κατάλαβες;..

Έχοντας την ισχυρή οικονομική και πολιτική θέση ο πατέρας κινεί τα νήματα για να βρει μία θέση στον γιο του.

Παίρνει στο τηλέφωνο τον Παπακωνσταντίνου (Υπουργό Οικονομίας): _Γιώργο, θυμάσαι τον γιο μου; Λοιπόν, τέλειωσε το λύκειο και ο τεμπέλης δεν θέλει να σπουδάσει. Θα μπορούσες να του βρεις μια θέση να αρχίσει να δουλεύει,μήπως εν τω μεταξύ βρει το δρόμο του και αποφασίσει να σπουδάσει;

Το θέμα είναι να βρεθεί κάτι που θα τον κάνει να δουλέψει σκληρά, να μήν κάθεται και τα ξύνει. κατάλαβες; Μερικές μέρες αργότερα ο Παπακωσταντίνου λέει: _Ετοιμη η δουλειά για τον γιο σου. Δεξί χέρι του Προέδρου της Δημοκρατίας και 20.000 ευρώ το μήνα, τέλεια έτσι;

-_Τι λε ρε Παπακωνσταντίνου, αυτό είναι υπερβολικό. Πρέπει να τον αρχίσουμε πιο χαμηλά, και με τέτοια τρελλά λεφτά αυτός ο τεμπέλης θα γίνει χειρότερος. Περνάει λίγη ώρα. Τηλέφωνο ο Παπακωνσταντίνου: _Φίλε του βρήκα κάτι πιο σεμνό. Ιδιαίτερος Γραμματέας Υπουργού.

Ο μισθός είναι πιο σεμνός, μόνο 10.000 ευρώ το μήνα. _Οοοοοχι ρε Παπακωνσταντίνου. Μόλις που έβγαλε το Λύκειο. Δεν θέλω η ζωή του να είναι τόσο εύκολη με την πρώτη ευκαιρία. Θέλω να αισθανθεί την ανάγκη να σπουδάσει, κατάλαβες;

Την επόμενη μέρα: _Φίλε, του βρήκα δουλειά ως Διευθυντής του Τμήματος Προμηθειών στο Υπουργείο Οικονομικών και ο μισθός θα είναι μόνο 6,000 το μήνα. _Μα ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ρε Γιώργο, βρες μου κάτι πιο σεμνό, κάτι στα 600 με 700 ευρώ το μήνα.

_Μα τι λές τώρα, αυτό είναι αδύνατο. _Γιατί;;;;;;; _Γιατί αυτές οι θέσεις δίνονται μόνο με διαγωνισμό και χρειάζεται να έχει Βιογραφικό κάποιου επιπέδου, με τέλειες γνώσεις Αγγλικών, Πανεπιστημιακό δίπλωμα, τουλάχιστον ένα Masters ή PHD στο εξωτερικό, θέληση να δουλεύει υπερωρίες άνευ αποδοχών, και φυσικά προϋπηρεσία. Φίλε μου αυτές οι θέσεις των 600 ευρώ δεν βρίσκονται εύκολα.

Γιατί οι ενοχές;

Έχετε ποτέ σκεφτεί το ρόλο που παίζουν οι ενοχές στη ζωή μας; Όλοι μας έχουμε έρθει σε σύγκρουση με τις επιθυμίες μας, τα θέλω μας γιατί η ικανοποίησή τους θα δυσαρεστήσει / ενοχλήσει οπότε και θα μας οδηγήσει σε ενοχές.

Η αίσθηση και συναίσθηση ενοχών και τύψεων καλλιεργείται από τα πρώτα στάδια της ζωής του ανθρώπου. Ακόμα και στην παιδική ηλικία που το μυαλό μας είναι ελεύθερο από τα κοινωνικά κατεστημένα, ο "πολιτισμός" μας φροντίζει επιμελώς για την επαρκή ανάπτυξη ενοχών.

Σύμφωνα με πολλούς, αυτό είναι που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα ζώα. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη κοινωνιών και την ομαλή μεταξύ μας συνύπαρξη.

Αλλά είναι ταυτόχρονα και ο παράγοντας στέρησης της ελευθερίας μας. Φανταστείτε πόσο πιο ελεύθεροι θα ήμαστε όλοι εφόσον μπορούσαμε να δράσουμε χωρίς οι μέσα μας ενοχές να σταματούσαν τις πράξεις μας...

Η εύρεση της χρυσής τομής είναι δύσκολη. Επίσης είναι υπόθεση προσωπική. Καθορίζεται από την ιεράρχηση των αξιών, τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθησή μας. Θέλει δύναμη να αναγνωρίσει κανείς τα όνειρά του, τις επιθυμίες του και εν τέλει τις ανάγκες του. Και ακόμη μεγαλύτερη δύναμη να συνειδητοποιήσει τι τα μπλοκάρει. Σε αυτή την αναζήτηση όμως θα καταλάβουμε το ρόλο των ενοχών και τότε είναι στο χέρι μας και μόνο το εάν θα απαλλαγούμε από αυτές.

Η ευτυχία προϋποθέτει την ελευθερία. Και από την ελευθερία μας μέχρι την ελευθερία του άλλου η απόσταση είναι αρκετή... :) 

Αφιερωμένο στους γεννηθείς της δεκαετίας του ' 80

Αφιερωμένο σε σένα που βρίσκεσαι στη δεκαετία των 20, της πιο ζηλευτής δεκαετίας.
Αφιερωμένο σε σένα που μόλις κρατάς το άχρηστο πτυχίο σου στο χέρι, σε σένα που βγήκες ως πρόβατο  για σφαγή στην αγορά εργασίας ή πρόκειται να βγεις άμεσα και δεν ξέρεις από πού να φύγεις...
Σε σένα που πάνω σου έχουν πειραματιστεί ΟΛΕΣ οι προηγούμενες γενιές, η καθεμιά με τον τρόπο της. Έχεις βιώσει την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και το μαρασμό του πολιτισμού. Έχεις εκπαιδευτεί από μικρή ηλικία να είσαι παθητικός δέκτης των γύρω σου γεγονότων. Έχεις πεισθεί πλέον ότι είσαι αδύναμος να αλλάξεις, να ξεφύγεις από ό,τι σε πνίγει (αφού κανείς δεν ξεφεύγει). Αλλά και πώς να αλλάξεις; Με τι πρότυπα; Με ποια ιεράρχηση αξιών και ιδανικών; Έχεις παραμορφωθεί από εξαιρετικά υψηλού επιπέδου άχρηστες, τεχνοκρατικές γνώσεις που σε κάνουν βολικότατο πιόνι. Έτσι λοιπόν οφείλεις να υπηρετείς όσο το δυνατό καλύτερα τους προγενέστερους. Να πληρώνεις για τα πεπραγμένα τους και κυρίως να μην τους αμφισβητείς ποτέ! Τα λάθη τους δεν είναι πραγματικά δικά τους: να είσαι σίγουρος ότι κάπου στο βάθος εσύ φταις.
Και τώρα τι έχεις να περιμένεις; Το πιο δυσοίωνο μέλλον που μπορεί να φανταστεί κανείς στα πλαίσια της μεταπολεμικής Ελλάδας. Είσαι η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, σε οπισθοδρομικές συνθήκες και ελάχιστα δικαιώματα.
Μα καλά δεν θα περάσει όλο αυτό; Φυσικά και θα περάσει. Αλλά εσύ θα έχεις μεγαλώσει. Και τότε είναι που κινδυνεύεις να γίνεις όπως αυτοί που σε φέρανε εδώ.
Μακάρι η νέα τάξη πραγμάτων να μας φέρει και νέα τάξη μυαλών και συμπεριφορών. Εξ άλλου, αν όχι τώρα πότε;
Αφιερωμένο σε σένα που γεννήθηκες στη δεκαετία του '80.

Μακράν η πιο σωστή περιγραφή του ελληναριού μας!

Σας παραθέτω την περιγραφή του Έλληνα όπως την έδωσε ο Ανδρέας Ρουμελιώτης στην Ελευθεροτυπία. Όπως πάντα, ο Ρουμελιώτης είναι απίστευτα εύστοχος και με πανέξυπνο τρόπο μας καυτηριάζει και μας τα "χώνει" κανονικά....

ΚΑΥΧΙΕΣΑΙ που ο γιος σου είναι γαμιάς και η κόρη σου παρθένα.

Καυχιέσαι που ήσουν λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο, χλευάζοντας τους πεζικάριους, αλλά βάζεις βύσμα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαβιβαστής στο Χαϊδάρι. Καμαρώνεις που το χωριό σου θυμίζει λίγο από Ζωνιανά, αλλά γκρινιάζεις ότι η επαρχία απ' όπου κατάγεσαι, είναι η πιο ριγμένη απ' όλες.

ΚΥΡΙΑΚΗ πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευμα ρίχνεις Χριστοπαναγίες στο γήπεδο. «Καταλαβαίνεις» τους ξένους «από τη φάτσα». Εχεις Φιλιππινέζα να σου κρατάει το παιδί, Βουλγάρα να σου καθαρίζει το σπίτι, Αλβανούς στο συνεργείο της οικοδομής, Πακιστανούς να σου φροντίζουν το κτήμα για να πληρώνεις λιγότερο και να μην κολλάς ένσημα, κι όμως φωνάζεις να φύγουν οι ξένοι να ξεβρωμίσει η χώρα.

ΚΑΘΕ καλοκαίρι «πρέπει να πας στο χωριό». Οταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, ψάχνεις για άλλους Ελληνες για να κάνεις παρέα. Εκλιπαρείς το προσωπικό του αεροδρομίου να επιτρέψουν τις παραπάνω βαλίτσες που έχεις, αμέσως μόλις ο πατέρας σου σταματήσει να το κάνει για σένα και την οικογένεια. Οταν ταξιδεύεις με το αεροπλάνο και επιστρέψεις, βρίσκεις 20 άτομα να σε περιμένουν στο αεροδρόμο. Χειροκροτείς τον πιλότο όταν προσγειωθείς. Οποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πώς ο κόσμος ζει χωρίς περίπτερα. Βρίσκεις τους τουρίστες αστείους. Και τους μαθαίνεις να λένε «malaka».

ΕΧΕΙΣ δέκα χρόνια να μπεις σε λεωφορείο. Περιγράφεις το κτίριο της Interamerican στην Κηφισίας ως «ουρανοξύστη». Παραγγέλνεις ταυτόχρονα σουβλάκια κι ένα ασθενοφόρο και το ασθενοφόρο έρχεται όταν χωνεύεις τα σουβλάκια. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε μποτιλιάρισμα στις 6 π.μ. της Κυριακής. Εχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να δώσεις στον παρκαδόρο 5 ευρώ πουρμπουάρ γιατί το θεωρείς κλοπή.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣ με τα φώτα για μπλόκο, αλλά παραπονιέσαι στον αστυνομικό ότι δεν δίνει κλήση και στους άλλους οδηγούς. Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας τον δρόμο και απολογείσαι σ' αυτούς που κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριβώς το ίδιο. Οταν σταματάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα. Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιμεύει η «διάβαση πεζών». Είσαι βέβαιος ότι το κακό μάτι έχει αποδειχθεί και επιστημονικά.

ΜΙΣΕΙΣ τους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς. Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήματα για τα βασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας. Ξέρεις ότι όλοι οι άλλοι είναι τουρκόσποροι ή Σλάβοι, αλλά εσύ το 'χεις στανταράκι πως είσαι γνήσιος απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πας γυμναστήριο και καπνίζεις κι ένα πακέτο τσιγάρα τη μέρα. Κάνεις φραπέ πριν φύγεις από το σπίτι, όταν φτάνεις στο γραφείο, μετά το φαγητό, όταν έχεις καλεσμένους, πριν φύγουν οι καλεσμένοι, αφού φύγουν οι καλεσμένοι και πριν πέσεις για ύπνο.

ΤΡΩΣ πρωινό πριν πας για ύπνο. Δεν τρως ποτέ βραδινό πριν από τις 10 μ.μ. Μαλώνεις για το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Το πρώτο σου hangover ήταν γύρω στα 5 σου, όταν ο μπαμπάς / θείος / παππούς σού έδωσε να δοκιμάσεις ουίσκι, γιατί το ζήταγες κλαίγοντας.

Η μαμά βάζει σεμεδάκι πάνω από την οθόνη του PC σου !

Πόσο απαράδεκτοι είμαστε τελικά;

Διαβάστε σε τι όμορφη πόλη ζούμε και πόσο πολύ καταφέραμε να καταστρέψουμε τα πάντα και νομίζω ότι θα συμφωνήσετε. Είμαστε τραγικά και επικίνδυνα απαράδεκτοι...

Έβρεξε τοξικά μέταλλα «Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τόσο επικίνδυνα βαρέα μέταλλα να πέφτουν με τη βροχή στην Αττική. Ούτε το νέφος της Αθήνας ούτε η σκόνη από τη Σαχάρα δεν μεταφέρουν τέτοια τοξικά μικροσωματίδια σαν το αντιμόνιο, το βισμούθιο και το νικέλιο. Το σίγουρο είναι ότι στα βουνά της περιοχής κάποιοι πετούσαν επικίνδυνα σκουπίδια εδώ και πολλά χρόνια...». Στις 6 Σεπτεμβρίου, μόλις είχε ξεσπάσει η βροχή, ο κ. Θανάσης Γκοντελίτσας, λέκτορας Ορυκτολογίας και Ορυκτοχημείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν έχασε στιγμή. Από το γραφείο του στου Ζωγράφου με ειδικούς δειγματοσυλλέκτες μάζεψε το βρόχινο νερό από διάφορες περιοχές του κέντρου και των βορείων προαστίων. Είχαν περάσει περισσότερες από 10 ημέρες από τις ολέθριες πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική και ήταν η πρώτη βροχή που έπεφτε. Τόσο ο ίδιος όσο και ο κ. Παναγιώτης Νάστος, που είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Εργαστήριο Κλιματολογίας και Ατμοσφαιρικού Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, γνώριζαν κατά κάποιο τρόπο ότι οι στάχτες από τα καμένα που πριν από λίγες ημέρες είχαν σκεπάσει τον ουρανό θα παρέμεναν για καιρό ακόμα στην ατμόσφαιρα, εκτός κι αν έβρεχε. Το νερό παρέσυρε στο έδαφος τα μικροσωματίδια μαζί με το χημικό φορτίο που μετέφεραν. «Αμέσως μόλις γέμισαν τα δοχεία με το νερό της βροχής, τα μεταφέραμε στο Εργαστήριο του Πανεπιστημίου και κάναμε μια πρώτη αναγνώριση με τη μέθοδο της περίθλασης ακτίνων Χ. Με τον τρόπο αυτό θα παίρναμε μια εικόνα από τα υλικά σωμάτια που περιελάμβανε το νερό της βροχής, όπως είναι τα ορυκτά κράματα μετάλλων», εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο κ. Θανάσης Γκοντελίτσας. Το κάθε δοχείο είχε ένα φίλτρο. Με το που έπεφτε το νερό, γινόταν διήθηση και στο φίλτρο παγιδεύονταν τα σωματίδια που μετέφερε μαζί του από τα βροχοφόρα σύννεφα σε ύψος μεγαλύτερο από 3 χιλιόμετρα. Το πρώτο καμπανάκι για τους ειδικούς σήμανε όταν η περίθλαση με τις ακτίνες Χ έδειξε ότι τα φίλτρα ήταν γεμάτα με απομεινάρια καύσης, όπως ορυκτά του πυριτίου, που είχαν τη μορφή κόκκινων κόκκων, σαν σφουγγάρια, και μέγεθος που δεν ξεπερνούσε τα 30-40 χιλιοστά του χιλιοστού. Αυτό που έλειπε όμως ήταν τα συνήθη γεωλογικά ορυκτά που περιλαμβάνει η νεφελώδης ατμόσφαιρα της πόλης. Η χημική σύσταση «Αμέσως μετά βάλαμε τα φίλτρα στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο για να δούμε τη χημική τους σύσταση. Και τότε διαπιστώσαμε ότι τα δείγματα ήταν γεμάτα από σωματίδια που προέρχονταν από ανθρωπογενή δραστηριότητα. Δεν είχαν σχεδόν τίποτα φυσικό μέσα τους. Υπήρχαν βαρέα μέταλλα που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ στον ουρανό της Αθήνας». Το νερό της βροχής ήταν γεμάτο από αυτά. Βρίσκονταν σε τόσο μεγάλες συγκεντρώσεις ώστε οι ειδικοί δεν χρειάστηκε να μεταφέρουν τα δείγματα σε πιο εξελιγμένα όργανα μέτρησης στο εξωτερικό για να διαπιστώσουν το περιεχόμενό τους. «Βρήκαμε επιμήκη σωματίδια από σίδηρο, που έμοιαζαν με μικρές βελόνες και είχαν μήκος περίπου 100 εκατομμυριοστά του μέτρου, και άλλα λίγο μικρότερα με χρώμιο και νικέλιο. Υπήρχαν επίσης κράματα από σίδηρο, ψευδάργυρο και νικέλιο ενώ αυτό που μας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η ύπαρξη του αντιμονίου και του βισμουθίου». Το αντιμόνιο και το βισμούθιο είναι τοξικά βαρέα μέταλλα. Το ίδιο και το νικέλιο. Τα μέταλλα αυτά δεν παρατηρούνται στον ουρανό του Λεκανοπεδίου καθώς δεν προέρχονται ούτε από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων ούτε από το ρυπογόνο φορτίο που μεταφέρει συχνά η σκόνη της Σαχάρας. «Τα συγκεκριμένα βαρέα μέταλλα μπορεί να προέρχονται από καύσεις λαμαρινών, από μεταλλικά αντικείμενα βιομηχανικής προέλευσης, από πλαστικές ουσίες, από κάθε λογής απόβλητα ή σκουπίδια που πετάγονταν στα βουνά που κάηκαν», επισημαίνει ο κ. Θανάσης Γκοντελίτσας. Έφθασαν μέχρι την Πελοπόννησο «ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ που περιείχαν βαρέα μέταλλα είχαν παραμείνει στον ουρανό από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκαν οι μεγάλες πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική», λέει στα «ΝΕΑ» ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Παναγιώτης Νάστος. «Ήταν αναμενόμενο ότι με την πρώτη νεροποντή που θα ξεσπούσε, ο όγκος αυτός των μικροσωματιδίων θα έπεφτε στο έδαφος. Μάλιστα εκείνη τη μέρα, όπως είδαμε και από τη δορυφορική εικόνα που αποτύπωσε την πορεία των βροχοφόρων νεφών, η βροχή δεν περιορίστηκε πάνω από την Αττική αλλά κινήθηκε προς τα νοτιοδυτικά σκεπάζοντας ένα μεγάλος μέρος της Βόρειας Πελοποννήσου και των ακτών της Στερεάς Ελλάδας». Σύμφωνα με τον κ. Π. Νάστο, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι ακριβώς υλικά κάηκαν τότε και απελευθέρωσαν αυτές τις πολύ επικίνδυνες ουσίες στην ατμόσφαιρα. «Στον ουρανό της Αθήνας υπάρχει συνήθως σίδηρος, μαγγάνιο και χρώμιο από βαρέα μέταλλα αλλά ποτέ άλλοτε δεν είδαμε αντιμόνιο, βισμούθιο και νικέλιο». ΠΗΓΗ : tanea.gr

Τραπεζική Οικονομική

Επιτέλους βγήκε το πολυαναμενόμενο (για εμένα τουλάχιστο) βιβλίο των Γ. Σαπουντζόγλου & Χ. Πεντότη. Πρόκειται για το δίτομο έργο "Τραπεζική Οικονομική" από εκδόσεις Γ. Μπένου.

Είναι το πρώτο ελληνικό εγχειρίδιο για τα τραπεζικά που καλύπτει μέχρι και την  τελευταία οικονομική κρίση! Πιστεύω ότι για όσους ασχολούνται με τα τραπεζικά (ακαδημαϊκά ή επαγγελματικά) τους είναι απαραίτητο. Αλλά και για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν "τι παίζει" στο χώρο είναι μια εξαιρετική πρόταση (τόσο καλογραμμένο που είναι ακόμα και να μην έχεις ιδέα από αυτά μπορείς να μάθεις).

Πολλά "μπράβο" έχω να πω όχι μόνο στους συγγραφείς αλλά και στον εκδότη και να ευχηθώ να έχουμε τέτοια πράγματα και στο μέλλον.