Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Αφιερωμένο στους γεννηθείς της δεκαετίας του ' 80

Αφιερωμένο σε σένα που βρίσκεσαι στη δεκαετία των 20, της πιο ζηλευτής δεκαετίας.
Αφιερωμένο σε σένα που μόλις κρατάς το άχρηστο πτυχίο σου στο χέρι, σε σένα που βγήκες ως πρόβατο  για σφαγή στην αγορά εργασίας ή πρόκειται να βγεις άμεσα και δεν ξέρεις από πού να φύγεις...
Σε σένα που πάνω σου έχουν πειραματιστεί ΟΛΕΣ οι προηγούμενες γενιές, η καθεμιά με τον τρόπο της. Έχεις βιώσει την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και το μαρασμό του πολιτισμού. Έχεις εκπαιδευτεί από μικρή ηλικία να είσαι παθητικός δέκτης των γύρω σου γεγονότων. Έχεις πεισθεί πλέον ότι είσαι αδύναμος να αλλάξεις, να ξεφύγεις από ό,τι σε πνίγει (αφού κανείς δεν ξεφεύγει). Αλλά και πώς να αλλάξεις; Με τι πρότυπα; Με ποια ιεράρχηση αξιών και ιδανικών; Έχεις παραμορφωθεί από εξαιρετικά υψηλού επιπέδου άχρηστες, τεχνοκρατικές γνώσεις που σε κάνουν βολικότατο πιόνι. Έτσι λοιπόν οφείλεις να υπηρετείς όσο το δυνατό καλύτερα τους προγενέστερους. Να πληρώνεις για τα πεπραγμένα τους και κυρίως να μην τους αμφισβητείς ποτέ! Τα λάθη τους δεν είναι πραγματικά δικά τους: να είσαι σίγουρος ότι κάπου στο βάθος εσύ φταις.
Και τώρα τι έχεις να περιμένεις; Το πιο δυσοίωνο μέλλον που μπορεί να φανταστεί κανείς στα πλαίσια της μεταπολεμικής Ελλάδας. Είσαι η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, σε οπισθοδρομικές συνθήκες και ελάχιστα δικαιώματα.
Μα καλά δεν θα περάσει όλο αυτό; Φυσικά και θα περάσει. Αλλά εσύ θα έχεις μεγαλώσει. Και τότε είναι που κινδυνεύεις να γίνεις όπως αυτοί που σε φέρανε εδώ.
Μακάρι η νέα τάξη πραγμάτων να μας φέρει και νέα τάξη μυαλών και συμπεριφορών. Εξ άλλου, αν όχι τώρα πότε;
Αφιερωμένο σε σένα που γεννήθηκες στη δεκαετία του '80.