Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Τι μας κάνει ευτυχισμένους;

Έχετε σκεφτεί ποτέ τι είναι αυτό που σας κάνει ευτυχισμένους;
Και εάν το έχετε βρει, πώς μπορείτε να ορίσετε την ευτυχία; Και γιατί αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους υπό κάποιες συνθήκες δεν μπορεί να λειτουργήσει το ίδιο υπό κάποιες άλλες;
Ξεκίνησα πολύ διστακτικά το συγκεκριμένο θέμα, αλλά ένιωσα μεγάλη ανάγκη να μοιραστώ σκέψεις που με απασχολούν για το τι έχει τελικά ουσία στη ζωή.
Αυτό που νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουμε, είναι ότι αυτό που ψάχνουμε είναι η ευτυχία. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποιος που θέλει να ζει δυστυχισμένος και αν υπάρχει, τότε σίγουρα αντλεί την προσωπική του ευτυχία μέσα στη μελαγχολία του. Είναι σχεδόν νομοτελειακή η αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας από το ανθρώπινο είδος, γεγονός κάθε άλλο παρά κατακριτέο.
Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Πού μπορούμε να στηριχτούμε για να νιώθουμε γεμάτοι και πλήρεις;
Κάποιοι θα απαντήσουν μέσα από τον πλούτο ή τα υλικά αγαθά που μπορεί η εργασία τους να τους προσφέρει. Σεβαστή αυτή η πρόταση, αλλά είναι τα αντικείμενα ικανά για να καλύψουν τις συναισθηματικές μας ανάγκες; Αρκούν όλα αυτά για να αντικαταστήσουν την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία;
Έτσι, οδηγούμαστε σε μια άλλη πηγή ευτυχίας: τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτές όμως είναι πολύ δύσκολες και απαιτούν θυσίες. Σπάνια έρχονται φυσικά και απαιτούν μεγάλο κόπο αμφίπλευρο. Θα μου πείτε, ότι και αν χρειάζεται το αποτέλεσμα σε δικαιώνει. Και ως προς αυτό, θα συμφωνήσω απόλυτα.
Οι ανθρώπινες σχέσεις, η επαφή με τους άλλους, η ικανότητα του να μοιράζεσαι συναισθήματα, σκέψεις, προβληματισμούς, χαρές είναι τουλάχιστο υπέροχο. Μας δίνει δύναμη και γεμίζει τις στιγμές μας.
Όλα αυτά ακούγονται καταπληκτικά αλλά θα έρθω να θέσω ένα όρο: να ξέρουμε πάντα με ποιους ανθρώπους θέλουμε να τα μοιραστούμε όλα αυτά...
Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι οι άνθρωποι που "θεωρητικά" μας αγαπάνε και θέλουν το καλό μας δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εμπόδιο; Και μάλιστα εξαιρετικά επικίνδυνο εμπόδιο αφού έχουν δημιουργήσει όλους εκείνους τους μηχανισμούς που δεν μας επιτρέπουν να το περάσουμε ανώδυνα. Και για το λόγο αυτό προτιμάμε απλά να το κοιτάμε, βαλτώνοντας μέσα στην "εικονική" ευτυχία μας. Και πόσο επώδυνο είναι να έρθουμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα ανακαλύπτοντας ότι τελικά η σχέση αυτή δεν στηριζόταν σε αμοιβαία και αμφίπλευρα συναισθήματα. Θυμίζει ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο.
Όλα αυτά είναι μέσα στον κύκλο της ζωής μας. Και καμία φορά αυτές οι πτώσεις είναι απαραίτητες. Αυτό όμως που χρειαζόμαστε για να πατήσουμε πάλι στη γη και να αρχίσουμε να προχωράμε, να τρέχουμε είναι η πίστη στον εαυτό μας.
Ίσως τελικά η ευτυχία να έρχεται έτσι. Μέσα από τη γνώση και κυρίως αποδοχή του εαυτού μας. Είναι χαζό και ανούσιο να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε για να ικανοποιήσουμε κάποιον άλλο, είτε πρόκειται για τους "φίλους", είτε πρόκειται για το "σύντροφο" είτε για τους "γονείς" μας. Εάν αγαπήσουμε τον εαυτό μας όπως του αξίζει, τότε όλες οι σχέσεις γίνονται πιο εύκολες. Δεν θα υπάρχει η ανάγκη της αυτοεπιβεβαίωσης μέσα από αυτές, οπότε και θα γίνουν πιο ουσιαστικές.
Για αυτό λοιπόν, υποστηρίζω σθεναρά το "αγαπάτε αλλήλους" αφού πρώτα, όμως, αγαπήσετε τον εαυτό σας ;)

Αποκέντρωση τώρα!

ΠΡΟΤΥΠΟ ΧΩΡΙΟ
 
Μαθήματα χρηστής Διακυβέρνησης προς
άπαντες πολιτικούς.
 
 
 
Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό
χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική
προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά
να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη
ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του
νομού Μαγνησίας.
 
Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε
υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40
χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη
(τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους
κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30
έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής
που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια
Ελβετία. Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα
αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό
του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με
μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός
διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
 
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό
πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως
στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα
κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το
χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα
χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που
θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ
των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα
τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα
γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το
λαογραφικό μουσείο και φυσικά το
περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης
240 στρεμμάτων.
 
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση:
νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού»,
αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο),
δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους
γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός
για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
 
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας;
Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το
«θαύμα»;
 
Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της
δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της
κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας
άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει
στο χωριό του και να προσφέρει στη
γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων,
είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.
 
Η κατάσταση που συνάντησε ήταν
απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα
πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό.
Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά
άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη
λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
 
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή
κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος
στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό
και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το
χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν
ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος
που το κρέας τους φημίζεται για την
ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η
πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει ο
πρόεδρος της
> κοινότητας. «Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός
του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη
ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή,
κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
 
Βάσεις ανάπτυξης
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του
σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό
δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη
ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η
βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας,
με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν
σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της
Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας
έγιναν οι παραπάνω υποδομές.
 
Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο
πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε
κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται
δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως
λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει
τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή
έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με
επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν
τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να
ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής
παραγωγής.
Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο
κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από
τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού
πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και
ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
 
Εσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα
για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει,
εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο. Υπό
δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη
υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των
πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα
εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή
πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να
ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε
επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε
άστεγους δημότες στο μισό της
αντικειμενικής τους αξίας και με
αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
 
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που
γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των
γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη
διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον
Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε
με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια
που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε
τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του
χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή
πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό»,
λέει η Νίκη Μηλιώνη.
 
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη
μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η
Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα
καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα
στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9
μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που
βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον.
Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της,
γιατί μένει σε διαμέρισμα που της
παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις
δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος
Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι.
Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού
(Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και
συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ,
την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής.
Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α'
Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα
του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το
περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε.
Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια
πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε
χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές,
πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς
και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα
ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του
Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).
 
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας,
όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και
χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια
περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240
στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και
μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να
εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά
σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη
και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο
για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την
περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση
συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό
1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με
μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει
πει ήδη το «ναι».
 
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο
πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα
διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους
δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε
σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει
ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και
θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα
λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές
των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).

Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε την ιδέα της ζωής
στην πόλη; Λέω εγώ τώρα...

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Για ποια επανάσταση μιλάτε;

Σκεφτόμουν πολύ τι και πώς θα γράψω. Πώς θα ξεκινήσω. Τι ακριβώς είναι αυτό που νιώθω και θέλω να εκφράσω;
Έχει περάσει πολύς καιρός αλλά ακόμα δεν έχω και πολύ ξεκαθαρίσει τι πιστεύω.
Θα προτιμήσω να μοιραστώ σκέψεις μου, μπας και τα βάλουμε κάτω και ξεθολώσει το τοπίο.
Ας ξεκινήσουμε από τα δεδομένα:
1.Όταν δύει ο ήλιος στην Αθήνα, η ανδρεναλίνη μου ανεβαίνει. Είμαι συνέχεια σε επιφυλακή για το τι μπορεί να γίνει και αν θα με πάρει ξώφαλτσα. (Τελευταία έχω αρχίσει να φοβάμαι και πριν το ηλιοβασίλεμα.)
2. Είναι επίσης βέβαιο ότι η πραγματικότητά μας μόνο όμορφη δεν είναι. Η γενιά μας και οι επόμενες μόνο χειρότερα μπορούν να περιμένουν (άραγε έχει συμβεί αυτό ξανά. Έχουν υπάρξει στο παρελθόν εποχές που τα παιδιά ζουν χειρότερα και με λιγότερα δικαιώματα από τους γονείς τους αλλά καλύτερα και με περισσότερα δικαιώματα από τα δικά τους παιδιά;) Έχει περάσει κατά πολύ ο χρόνος που πρέπει να ξυπνήσουμε και να κοιτάξουμε τη ζωή κατάματα. Να αναθεωρήσουμε τα κατεστημένα που βρήκαμε και να τολμήσουμε να διαφέρουμε.
Ωραία, μπήκαν τα θεμέλια. Προκύπτει, τώρα, το εύλογο ερώτημα του τι κάνεις από εδώ και πέρα. Να βολευτείς στον καναπέ σου είναι μια εύκολη λύση, αλλά να ξέρεις ότι δεν είναι λύση χωρίς θυσίες. Και όταν θα το συνειδητοποιήσεις θα έχεις τόσο πολύ βουλιάξει που δεν θα υπάρχει σανίδα σωτηρίας. Εναλλακτικά μπορείς να αντιδράσεις. Όμως, πώς θα αντιδράσεις όταν για χρόνια μαθαίνεις μόνο να υπακούς; Βλέπεις, δεν σε έμαθε κανείς να σκέφτεσαι, να κρίνεις και να προβληματίζεσαι πριν χωνέψεις την αλήθεια που σου ρίχνουν στο πιάτο.
Για αυτό και αποφασίζεις να αντιδράσεις με τον τρόπο που νομίζεις ότι ξέρεις εσύ καλύτερα!
Σίγουρα είναι πολύ εύκολο να σπας τζάμια, να καις, να προκαλείς το φόβο γιατί αποφάσισες να αντιδράσεις! Και γίνεται ακόμα ευκολότερο, όταν η επιβίωσή σου είναι εξασφαλισμένη από τη μαμά και τον μπαμπά. Τότε πέφτεις στην παγίδα της εκ του ασφαλούς επανάστασης και αν το καλοσκεφτείς δεν διαφέρεις και πολύ από τους χλιδάνεργους (καθόλου ευχάριστο αυτό, ε;).
Όταν δεν ανησυχείς για το πώς θα καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες, δεν έχεις και πολλά να ρισκάρεις και να χάσεις. Έτσι λοιπόν, φοράς τη μάσκα της "επανάστασης", μπορείς αβίαστα να σπείρεις τον πανικό σε κόσμο που δεν σου φταίει και τίποτα στην τελική, και να νιώσεις ήρωας!
Όλα αυτά βέβαια συνοδεύονται από στίχους και μουσικές που την αλήθεια τους ούτε που έχεις ποτέ υποψιαστεί.
Όταν ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις στην Αθήνα, κάπου εκεί το Δεκέμβρη, τα έβλεπα όλα αυτά με θετικό μάτι. Είχα χαρεί πολύ που επιτέλους η επόμενη γενιά αντέδρασε σε κάτι. Κατάφερε να ενωθεί και να φωνάξει για το αυτονόητο: δώστε μας την ελπίδα για κάτι καλύτερο.
Όσο για τα επεισόδια, μπορούσα να τα δικαιολογήσω στη λογική του ότι: "η αλλαγή δεν έρχεται χωρίς σύγκρουση", κάτι που ακόμα πιστεύω αρκεί να ξέρεις με τι και γιατί θα συγκρουστείς.
Αυτό όμως που δεν μπορώ να δικαιολογήσω είναι η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.
Όχι, δεν είναι ιδιαίτερα επαναστατικό να δημιουργείς κλίμα φόβου στα πιο ζωντανά σημεία αυτής της πόλης.
Δεν είναι μαγκιά να χτυπάς και να καταστρέφεις τους εύκολους, άνευ νοήματος "στόχους".
Εάν θέλεις να χτυπήσεις το Κεφάλαιο και τους υπεύθυνους για το ζοφερό μέλλον που σου προδιαγράφεται, νομίζω ότι πρέπει να αλλάξεις προσανατολισμό. Υπάρχουν, μάλιστα, χώροι που είναι όλοι τους συγκεντρωμένοι, αλλά εσύ ούτε που τους αγγίζεις.
Είναι θλιβερό να αντιδράς για να αντιδράσεις, χωρίς να ξέρεις τι θέλεις και γιατί το κάνεις.
Μέχρι η "εκπαιδευτική μηχανή" να παράγει πολίτες με κριτική σκέψη, ικανούς να αντιδράσουν, τίποτα δεν προκειται να αλλάξει και τίποτα δεν θα σταματήσει τον κύκλο της σαπίλας μας.
Κρίμα.

Η τράπεζα της Ευτυχίας

Αυτή η τράπεζα είναι διαφορετική από τις άλλες. Δεν διαθέτει μαρμάρινα πατώματα και επιβλητικούς κίονες, δεν διαθέτει καν γκισέ. Και κανένας δεν πρόκειται να φωνάξει ποτέ μπροστά στις πόρτες της «Φάτε τους τραπεζίτες!». Δεν προκαλεί οργή με τις αμφιλεγόμενες τακτικές της, προσφέρει μόνο ευτυχία. Έτσι ονομάζεται άλλωστε, Τράπεζα της Ευτυχίας.
Έτσι ξεκινά το άρθρο από Τα Νέα σχετικά με μια εξαιρετική κίνηση που αναπτύχθηκε στην Εσθονία πρόσφατα, και που ίσως αποτελέσει τη διέξοδο στα αδιέξοδα που έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση.
Πιο συγκεκριμένα, η ιδέα της Τράπεζας της Ευτυχίας είναι η ανταλλαγή όχι χρημάτων αλλά υπηρεσιών. Έτσι λοιπόν, το "χαρτονόμισμα" είναι ένα αποδεικτικό του ακριβούς χρόνου και του είδους της υπηρεσίας που ο "συναλλασσόμενος" προσέφερε. Ως αμοιβή ο συναλλασσόμενος θα λάβει μια χρήσιμη για αυτόν υπηρεσία την οποία θα προσφέρει κάποιος άλλος "πελάτης" της τράπεζας.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μια διαδικτυακή πύλη όπου οι εγγεγραμμένοι φτιάχνουν κατάλογο με τις υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν και αυτές που θέλουν να λάβουν.
Μια πραγματικά αξιέπαινη ιδέα που προσιδιάζει στην εμπράγματη οικονομία και που επαναπροσδιορίζει την (πραγματική) σημασία του χρήματος: δεν είναι μέσο εξουσίας ή αίγλης αλλά μέσο για να αποκτούμε τις υπηρεσίες και τα αγαθά που έχουμε ανάγκη.
Άντε να δούμε τέτοιες πρωτοβουλίες και εδώ :)

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Controlling Crowds

Τέλη Μαρτίου βγήκε στην αγορά, αρχές Απριλίου έφτασε στα χέρια μου, ή καλύτερα στα αφτιά μου.
Αναφέρομαι στο καινούριο αλμπουμ των Archive: Controlling Crowds.
Ο ήχος είναι αρκετά διαφορετικός από ό,τι έχουμε συνηθίσει, αλλά η όλη δουλειά είναι εξίσου αξιόλογη.
Άλμπουμ πλήρες, με ήχους που παίζουν από το ένα ύφος στο άλλο με έντονα ατμοσφαιρικά στοιχεία ενώ τα τραγούδια έχουν "δέσει" μεταξύ τους αρμονικά.
Και ένα τελευταίο σημείο που είχε αρκετό καιρό να μου συμβεί: όσο περισσότερο ακούς το δίσκο, τόσο περισσότερο σου αρέσει.

Πάντα τέτοια και περιμένουμε και επόμενα!!!

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Πολύ χρήσιμο για όσους τα έχουν με τους ταξιτζήδες

Μου ήρθε πριν από λίγες μέρες με mail και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον:
"Είμαστε η μοναδική χώρα στo
πολιτισμένο ημισφαίριο, όπου γλείφουμε με εξευτελιστική δουλοπρέπεια τον ταξιτζή για να κάνει το αυτονόητο.
Το αυτονόητο είναι να σταματήσεις το άδειο Ταξί να ανοίξεις την πόρτα, να καθίσεις αναπαυτικά στο κάθισμα και να πεις στον ταξιτζή: Παγκράτι π.χ.και ο ταξιτζής να σου πει μάλιστα και να ξεκινήσει...................

Δυστυχώς όλοι σας ξέρετε ότι δεν γίνεται έτσι....... Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις ....έτσι
Ο ταξιτζής έρχεται άδειος.........
Ελαττώνει ταχύτητα με ανοιγμένο παράθυρο.....
Εσείς σκύβετε με εμφανές δουλοπρεπές ύφος και μια χρειά παράκλησης ψελλίζοντας διστακτικά : Παγκράτι........
Ο ταξιτζής γκαζώνει και σεις στην χειρότερη περίπτωση του ρίχνεται μία μούντζα καθώς απομακρύνεται ψάχνοντας για τον επόμενο πελάτη,που θα έχει την τύχη να έχει προορισμό σύμφωνα με τις προτιμήσεις του Ταξιτζή........Υπάρχει Βέβαια και πιο αποτελεσματικός τρόπος.............
Σταματήσατε ένα ταξί στον δρόμο και ο οδηγός του αρνήθηκε να σας επιβιβάσει όταν άκουσε τον προορισμό σας;
Κρατήστε τον αριθμό κυκλοφορίας του, καλέστε στον τετραψήφιο αριθμό 1019 και προχωρήστε στην καταγγελία σας, επωνύμως, κατά προτίμηση.
Χθες, ο υπουργός Μεταφορών -Επικοινωνιών κ. Κ. Χατζηδάκης εγκαινίασε την υπηρεσία «Τηλεφωνικό Κέντρο Παραπόνων για Ταξί» η οποία λειτουργεί πιλοτικά από σήμερα και για τρεις μήνες. Στη συνέχεια θα επεκταθεί η θεματολογία και οι προσφερόμενες μέσω της γραμμής, υπηρεσίες.
Τους τρεις μήνες της πιλοτικής λειτουργίας του το κέντρο θα εξυπηρετεί το κοινό από 8.00 π.μ -10.00 μ.μ. τις εργάσιμες ημέρες και από 8.30 π.μ - 8.00 μ.μ. κάθε Σάββατο, ενώ η χρέωση αντιστοιχεί σεαπλή τηλεφωνική κλήση.
Το 1019 θα είναι στη διάθεση των κατοίκων Αθηνών, Πειραιώς, Δυτ.και Αν. Αττικής, Θεσσαλονίκης, Αχαΐας, Ηρακλείου και Ρόδου, ενώ σχεδιάζεται η επέκτασή της υπηρεσίας σταδιακά σε όλη την Ελλάδα.
Η λειτουργία της γραμμής περιλαμβάνει:
- Ενημέρωση για πιάτσες,τιμολόγια, ειδικές χρεώσεις, αλλά και τις υποχρεώσεις των αυτοκινητιστών.
- Καταγγελίες σχετικά με προβλήματα λειτουργίας ή
παράνομες χρεώσεις. Η επιβολή κυρώσεων αφορά μόνο στις επώνυμες καταγγελίες και μετά τη διασταύρωση των στοιχείων του καταγγέλλοντος.
Οι καταγγελίες θα αποστέλλονται ηλεκτρονικά δύο φορές τη μέρα στις υπηρεσίες των Νομαρχιών..
- Για ζητήματα όπως ληστείες και κλοπές οι αρμόδιες υπηρεσίες του
υπουργείου και των Νομαρχιών θα ενημερώνονται άμεσα.
Οι πολίτες θα ενημερώνονται τηλεφωνικά για την έκβαση των καταγγελιών τους.
Το κόστος του πιλοτικού προγράμματος ανέρχεται σε 44.000 ευρώ, ενώ πληροφορίες θα παρέχονται και στα αγγλικά.
Παράλληλα, ο κ. Χατζηδάκης ανακοίνωσε την εγκατάσταση συστήματος τηλεματικής στα ταξί. Η συγκεκριμένη υπηρεσία θα παρέχει τη δυνατότητα, προς το τέλος του 2009, κλήσης ταξί και ειδοποίηση του επιβάτη μέσω sms ή e-mail, πληρωμή μέσω πιστωτικών καρτών, εντοπισμό θέσης του οχήματος μέσω ηλεκτρονικών χαρτών, εύρεση απολεσθέντων."

Μουσική: μια υπόθεση πολύ προσωπική

Όπως κάθε πρωί, έτσι και σήμερα, ξεκίνησα τη μέρα μου μουσικά. Είναι ο μόνος τρόπος για να ξεκινήσει ανώδυνα η δύσκολη, κουραστική καθημερινότητα.
Ακούγοντας, λοιπόν, δυνατές μελωδίες που συνοδεύονταν από ακόμα πιο δυνατούς στίχους, συνειδητοποίησα τη σημασία της μουσικής στη ζωή.
Είναι αυτή που σου αλλάζει τη διάθεση και σου ξυπνάει τα συναισθήματα. Είναι αυτή που σου στέκεται όταν δεν είναι δίπλα κανένας άλλος. Είναι αυτή που σου δίνει ό,τι χρειάζεσαι για να αρχίσεις να ονειρεύεσαι ξανά.
Τελικά, αυτό το μισάωρο ή λίγο παραπάνω (εξαρτάται πάντα από την αργοπορία του λεωφορείου και την κίνηση στους δρόμους) είναι μια πολύτιμη στιγμή της μέρας, απόλυτα δική μου, η μικρή καθημερινή φυγή μου από τα συνηθισμένα.
"Ξεκίνα τη μέρα σου με μουσικη" δεν μπορεί παρά να είναι μια ειλικρινής και ουσιαστική ευχή.
Εύκολα πραγματοποιείται, εξαιρετικά αποτελέσματα έχει.
Το καλύτερο αγχολυτικό: Ξεκινήστε (ακόμα καλύτερα, και κλείστε) τη μέρα σας με μουσική...